KAMIL MYSZKOWSKI „Papierowe krajobrazy”

Kamil Myszkowski
„Papierowe krajobrazy”, wystawa fotografii
kuratorka Małgorzata Malinowska-Klimek

 

Świat jest biblioteką

Biorę do ręki książkę. Badam jej ciężar, wielkość, grubość. Przyglądam się każdej plamce na grzbiecie, każdemu naderwaniu okładki. Otwieram, powoli kartkując, sprawdzam zagięcia i ubytki stron. Widzę pieczątki biblioteczne, zapiski na marginesach, podkreślenia w tekście. Mocno rozchylam tom mniej więcej w połowie, testując szycie. Jest solidne, ale wolumin nie wraca do zamkniętej formy – ciężar papieru go przytłacza, a może treść ukryta  na jego powierzchni? Wyobrażam sobie każdego czytelnika, każde muśnięcie palcem rogu kartki, każde smaganie wzrokiem – po literce, po słowie, po zadaniu. Tyle emocji wzbudziła, tyle światów pozwoliła odkryć, tylu sytuacjom towarzyszyła... Ten intymny kontakt rozgrzewał wyobraźnię.

Podnoszę wzrok znad lektury. Jestem na łące, na której wyrasta więcej książek. Szumią na wietrze – dojrzałe, dorodne, skroplone rosą. Wychylają się z ziemi, spomiędzy traw i spod drzew. Na nich opiera się cały pejzaż, one są podstawą wszystkiego. Dookoła „wszechświat, który inni nazywają biblioteką”, a pod moimi nogami biblioteka-świat, nieskończoność możliwości, nieskończoność zachwytów. Przechodząc przez drzwi ukryte za regałem, robiłem krok w nieznane, ale nigdy nie mógłbym przypuścić, że dotrę tak daleko, że biblioteka otworzy tyle ścieżek.

Zamykam oczy. Książki są już wszędzie. Kartki wysuwają się spomiędzy skał, widzę okładki wrośnięte w pień drzewa, potok szeleści, a papierowe szczyty przeczesują chmury. Poruszam się po tym świecie inspirowany każdym przeczytanym dotychczas słowem, zagłębiam w jego struktury jak odkrywca nieznanych lądów. Na fiszkach kataloguję obserwowane widoki. W niewielkiej szufladce mam ich już sporo. Chcę móc je odtworzyć i ująć jakoś po powrocie, gdy będę daleko stąd.
Kamil Myszkowski

Wystawa prezentowana była w SCS - Zamek Sielecki w 2022 roku.